บรรยากาศในห้องอาหารยามค่ำคืนของบ้านปีเตอร์และคะน้านั้นเงียบสงบ แสงไฟสลัว ๆ จากโคมไฟแขวนเหนือโต๊ะอาหารตกกระทบลงบนภาชนะเซรามิกสีขาวและไม้ขัดเงา ซึ่งทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามแบบฉบับของคะน้า

กลางโต๊ะมีเพียงหม้อซุปมิโสะเจที่ยังอุ่น และจานหลักสองจานของปีเตอร์และคะน้า

ปีเตอร์ (นั่งอยู่หัวโต๊ะ ใบหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติเล็กน้อย) ใช้ตะเกียบคีบกะหล่ำปลีผัดเต้าหู้ช้า ๆ ราวกับกำลังทำศัลยกรรม

คะน้า (นั่งฝั่งตรงข้าม กินอาหารอย่างสงบและประณีต)

จู่ ๆ กะหล่ำปลีผัดเต้าหู้ ในจานของปีเตอร์ก็เปล่งแสงสีจาง ๆ ขึ้นมา และเริ่มพูดด้วยเสียงกระซิบที่ได้ยินแค่ปีเตอร์

เต้าหู้: "ค่ำคืนนี้ช่างเงียบสงบเหลือเกิน ปีเตอร์-ซัง... เหมาะแก่การเพ่งพิจารณาถึงความว่างเปล่า ท่านเห็นความงดงามของการถูกผัดอย่างเรียบง่ายของข้าพเจ้าไหมขอรับ?"

ปีเตอร์: (พึมพำกับตัวเอง) "เห็นสิ... เห็นถึงความว่างเปล่าของรสชาติที่ฉันต้องการเลยล่ะ..."

กะหล่ำปลี: (ผงกหัวอย่างช้า ๆ ในแสงไฟ) "โชคร้ายที่ค่ำคืนนี้มีแต่เราสองคนนะคะ ปีเตอร์-ซัง ไม่มีเห็ดหอม ไม่มีแครอท... เรามาในเวอร์ชั่น มินิมอล ที่สุด เพื่อให้ท่านได้สัมผัสถึงความเงียบสงบที่แท้จริง"

ปีเตอร์: "เวอร์ชั่นมินิมอลของพวกนายคือการทรมานลิ้นฉันแบบเต็มรูปแบบเลยต่างหาก!"

คะน้าเงยหน้าขึ้นมองปีเตอร์ด้วยความเป็นห่วง

คะน้า: "ปีเตอร์-ซัง? ท่านเป็นอะไรไหมคะ? ท่านดูเหมือนกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างอยู่ค่ะ"

ปีเตอร์: (รีบยิ้มเจื่อน ๆ) "อ้อ... เปล่าที่รัก! ฉันแค่... กำลังทำสมาธิกับ... ความลึกซึ้งของเต้าหู้ก้อนนี้อยู่เท่านั้นเอง"

ปีเตอร์จ้องมองเต้าหู้ก้อนที่เขาคีบไว้

เต้าหู้: "ขอบคุณสำหรับคำชม ปีเตอร์-ซัง ความลึกซึ้งของข้าพเจ้าคือความจริงที่ว่าท่านไม่สามารถหาอะไรที่ 'ตื่นเต้น' ไปกว่านี้ได้แล้วในคืนนี้"

ปีเตอร์ทนไม่ไหว คีบกะหล่ำปลีชิ้นหนึ่งเข้าปากอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดเสียงเต้าหู้

กะหล่ำปลี: "นั่นแหละค่ะ! กลืนข้าพเจ้าลงไปเถิด! ท่านรู้สึกถึงความกรุบกรอบในความเงียบไหมคะ? มันคือเสียงของสุขภาพที่ดี! อย่าพยายามหา รสอูมามิ ที่นี่นะคะ ปีเตอร์-ซัง มันถูกชำระล้างไปหมดแล้ว"

ปีเตอร์: "ฉันคิดถึงรสอูมามิ... ฉันคิดถึงหมูกรอบ..."

ข้าวญี่ปุ่น: (ที่กำลังถูกปั้นให้เข้ากับตะเกียบอย่างเชื่องช้า) "ปีเตอร์-ซัง... หากท่านต้องการปลอบประโลม... ข้าพเจ้าจะมอบความเหนียวนุ่มให้แก่ท่านเป็นรางวัล... เพียงแต่... อย่าเอาเต้าหู้นั่นมาคลุกกับข้าพเจ้าเยอะนักเลยนะขอรับ"

ปีเตอร์พยายามฝืนยิ้มให้คะน้า แล้วคีบทุกอย่างเข้าปากพร้อมกันเพื่อให้จบมื้อนี้เร็วที่สุด

ปีเตอร์: "อร่อยมากเลยที่รัก! เรียบง่ายและ... สะอาด!"

คะน้า: (ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ) "ดีใจที่ท่านชอบค่ะ! ฉันทำอย่างตั้งใจทุกวันเลยนะคะ! พรุ่งนี้ฉันจะเพิ่ม ดอกกะหล่ำ เข้าไปเพื่อให้มื้ออาหารมีมิติของความจืดชืดที่หลากหลายขึ้นค่ะ!"

ปีเตอร์: (สำลักกะหล่ำปลี)

ปีเตอร์วางตะเกียบด้วยความรู้สึกเหมือนเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจกู้โลก เขารู้ดีว่า ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล... ตราบใดที่กะหล่ำปลีผัดเต้าหู้ยังอยู่บนโต๊ะอาหาร

...จบ (ด้วยความรู้สึกอิ่มท้องแต่จิตใจโหยหาความจัดจ้าน)

#สุขภาพ #กินเจ68