ปีเตอร์ โปรแกรมเมอร์ชาวไทย ผู้มีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าหลังจากการประกาศ "ไปผับ" ของเขาถูก Rejected ด้วยรหัส 403 Forbidden จากภรรยาโปรแกรมเมอร์ชาวญี่ปุ่นชื่อ คะน้า

"คะน้าจัง! คืนนี้...ฉันต้องไป Mulligans Irish Bar ที่ข้าวสารนะ! เขาบอกว่าเปิดบอลทุกคู่! แถมมีดนตรีสดก่อนเกมด้วยนะ!" ปีเตอร์ลองเสนอทางเลือกใหม่ด้วยความหวังอันริบหรี่

คะน้าที่กำลังตั้งค่า Firewall บนเราเตอร์เงยหน้าขึ้นมา "ปีเตอร์ซัง... คอขวด (Bottleneck) คือ ปีเตอร์ซัง เองค่ะ! ข้าวสาร? คืนวันศุกร์? คุณจะโดน Traffic Jam โจมตีหนักกว่าโดน DDoS Attack อีกค่ะ!"

"แต่..."

"ไม่มีแต่ค่ะ! Optimization ที่ดีที่สุดคือการ Stay Home ค่ะ" คะน้าลุกขึ้นและยิ้มอย่างเย็นชา "เราจะไป ตลาด เพื่อ Acquire Resources มาสร้าง Home Pub V 2.0 ค่ะ!"

ปีเตอร์ถูกลากมาถึงตลาดอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ใส่เสื้อทีมแล้ว แต่ใส่เสื้อยืดที่สกรีนว่า "I'm Just Deploying My Code to Production."

"ปีเตอร์ซังคะ! วันนี้เราจะเพิ่ม High Availability Resource เข้าไปในระบบของเราค่ะ" คะน้าประกาศ

"อะไรคือ High Availability Resource..." ปีเตอร์ถามอย่างหมดแรง

คะน้าชี้ไปที่ร้านเป็ดพะโล้เจ้าดัง ที่มีเป็ดแขวนเรียงรายราวกับกำลังรอการ Deployment

"นั่นไงคะ! เป็ดพะโล้! เป็ดพะโล้ที่มีน้ำพะโล้สีเข้มข้น หอมเครื่องเทศ เป็นอาหารจีน-ไทยฟิวชั่นที่ Robust และ Scalable มากค่ะ! เนื้อเป็ดนุ่มละมุนลิ้นราวกับ Smooth Animation ไม่มีสะดุด!"

ปีเตอร์น้ำลายสอ "โอ้...เป็ดพะโล้! ฉันลืมไปเลยว่ามีสิ่งนี้อยู่บนโลก! ที่ผับมีแต่เบียร์รสชาติเหมือนล้างจาน!"

"แม่ค้าคะ! ขอ เป็ดพะโล้ทั้งตัว เลยค่ะ! เอาแบบหนังเป็ดมันวาวเหมือนจอ 4K OLED ที่บ้าน!" คะน้าสั่งอย่างไม่ลังเล "และเอาเครื่องในเป็ดด้วยนะคะ จะได้มี Internal Component ครบถ้วน!"

แม่ค้าสับเป็ดดังปังๆ คะน้าก็เดินหน้าสั่งเมนูอื่นๆ ต่อไป:

"ส้มตำปูปลาร้า (Spicy Warning version) 2 ถุง ค่ะ เผื่อถุงแรก Crash!"

"หมูสะเต๊ะ 100 ไม้ เหมือนเดิม เป็น Backup Power Supply ค่ะ"

"และ ข้าวสวยหอมมะลิ ค่ะ! ต้องเป็น Base Layer ที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกอย่าง!"

ปีเตอร์เดินถือถุงเป็ดพะโล้ที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนลืมไปเลยว่ากำลังหงุดหงิดเรื่องไม่ได้ไปผับ

คะน้าจัดแจงโต๊ะดูบอลเสร็จสมบูรณ์แบบ สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือจานเป็ดพะโล้ขนาดใหญ่ ที่ถูกสับวางอย่างสวยงามราวกับเป็นผลงานศิลปะ Binary Search Tree ที่สมบูรณ์แบบ

"เอาล่ะค่ะ! The Duck ได้ถูก Deployed แล้ว! ปีเตอร์ซัง เริ่ม Load Testing ได้เลยค่ะ!" คะน้าพูดอย่างภาคภูมิใจ

ปีเตอร์หยิบเนื้อเป็ดพะโล้ชิ้นหนึ่ง จิ้มน้ำจิ้มรสเด็ด และนำเข้าปาก ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับเพิ่งค้นพบวิธีแก้บักที่ซ่อนอยู่มาเป็นเดือน

"คะน้าจัง!!! OMG! เนื้อเป็ดนี้มัน... มันคือ Perfect Code! นุ่ม ชุ่มฉ่ำ หอม... มันคือรสชาติแห่งชัยชนะ!" ปีเตอร์เกือบจะร้องไห้ด้วยความปลื้มปริ่ม

ทันใดนั้น ทีมโปรดของปีเตอร์ก็โดนทำฟาวล์ในเขตโทษ ได้ลูกจุดโทษ!

"จุดโทษ!!! ลุกขึ้นเชียร์สิปีเตอร์ซัง!" คะน้ากระตุ้น

ปีเตอร์ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น แต่เนื่องจากเขากินเป็ดพะโล้เข้าไปเยอะมาก และโซฟาที่บ้านก็นุ่มสบายเกินไป... เขาจึงไม่สามารถ "กระโดด" ได้เต็มที่ เหมือนเวลาอยู่ในผับ

ปัง! ผู้เล่นยิงเข้าประตู!

"เยสสสสสสสสส!!!" ปีเตอร์ตะโกน แต่เสียงของเขาถูกกลืนด้วยเสียงน้ำพะโล้ที่เขากลืนเข้าไปอย่างรวดเร็ว

"เป็นไงคะปีเตอร์ซัง? ที่ผับเสียงดังจนคุณต้องตะโกนจนเจ็บคอ แต่ที่นี่... คุณได้ยินเสียง Crispy ของหนังเป็ดที่กรอบและเสียง Satisfied Grunt ของตัวคุณเอง!" คะน้าหัวเราะคิกคัก

"ฉันขอยอมรับ... คะน้าจัง User Experience (UX) ที่บ้านมันดีกว่าจริงๆ... แต่คราวหน้า... ขอไปผับ..."

คะน้าหยิบมีดสับเป็ดขึ้นมาเช็ดอย่างเงียบๆ แล้วยิ้ม

"ปีเตอร์ซังคะ... คุณได้เป็ดพะโล้เต็มตัว, ส้มตำ, หมูสะเต๊ะ, ทีวี 70 นิ้ว และ คะน้าซัง ที่ไม่เมาและพร้อมดูแลคุณ... นี่คือ Premium Package ค่ะ Pub คือ Free Trial ที่มีแต่ Bugs ค่ะ"

"ครับ... คะน้าจัง... ฉันจะ Reboot ตัวเองแล้วดูบอลต่อที่ Home Pub V 2.0 นี่แหละครับ..." เขาพูดพลางยื่นมือไปหยิบเนื้อเป็ดพะโล้อีกชิ้นอย่างมีความสุข... และแล้วการดูบอลคืนนั้นก็จบลงด้วยชัยชนะของทีมโปรด และชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของ เป็ดพะโล้ ที่มีต่อ ผับเบียร์ดำ ในใจของโปรแกรมเมอร์ชาวไทยโดยสมบูรณ์!