ปีเตอร์กับคะน้า คู่รักอลวน ขนบธรรมเนียมอลเวง

นิทาน: ปีเตอร์กับคะน้า คู่รักอลวน ขนบธรรมเนียมอลเวง

ปีเตอร์หนุ่มไทยผู้รักอิสระและมีความอารมณ์ขัน ได้แต่งงานกับคะน้า สาวญี่ปุ่นที่เคร่งครัดในระเบียบแบบแผนและวัฒนธรรมญี่ปุ่นสุด ๆ

ชีวิตคู่ของทั้งสองเต็มไปด้วยความอลเวงเล็กๆ น้อยๆ ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ

เช้าวันหนึ่ง ปีเตอร์รีบคว้าขนมปังแผ่นใส่ปากขณะกำลังเดินไปทำงาน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกคะน้าเรียกไว้ด้วยสีหน้าจริงจัง

"ปี-เตอ-ซัง! คุณกำลังทำอะไร?" คะน้าถามด้วยน้ำเสียงกึ่งตำหนิ

"กินอาหารเช้าไงคะน้า รีบไปแล้ว" ปีเตอร์ตอบพลางเคี้ยวตุ้ยๆ

คะน้าถอนหายใจยาวเหยียด "ในวัฒนธรรมญี่ปุ่น เราจะกล่าวคำว่า 'อิทาดาคิมัส' (いただきます) ก่อนรับประทานอาหารเพื่อแสดงความขอบคุณต่ออาหาร และต้องนั่งให้เรียบร้อย! นี่มันไม่สุภาพเอาเสียเลย!"

ปีเตอร์หัวเราะแหะๆ "โอเคๆ... 'อิทาดาคิมัส' แล้วก็ 'อร่อยจัง!'... แต่ถ้าจะให้ผมคุกเข่ากราบขนมปังก่อนคงจะเลทนะที่รัก"

คะน้าหน้ามุ่ย แต่ก็ยอมให้ผ่านไป พร้อมบอกว่า "พรุ่งนี้ต้องทำอย่างถูกต้องนะคะ!"

ปีเตอร์มีนิสัยชอบเตะรองเท้าแตะทิ้งไว้หน้าประตูแบบขอไปที วันหนึ่งคะน้าเห็นรองเท้าของปีเตอร์นอนแผ่หราไม่เป็นระเบียบ จึงเก็บขึ้นมาวางคู่กันอย่างบรรจง หันหน้าไปทางเดียวกันเป๊ะ

เมื่อปีเตอร์กลับมาถึงบ้านก็รีบถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าไปทันทีโดยไม่ทันสังเกต

"ปี-เตอ-ซัง!" คะน้าเรียกเสียงเข้ม "รองเท้าของคุณ!"

ปีเตอร์หันกลับไปมอง "อ้อ รองเท้า... มันไม่ได้หายไปไหนนี่คะน้า"

"มันไม่ได้หายไปไหน แต่มันวางไม่ถูกทิศทาง!" คะน้าชี้ไปที่รองเท้าที่ปีเตอร์ถอดไว้ "ในญี่ปุ่น การถอดรองเท้าและวางหันปลายออกไปทางประตู เป็นการแสดงความพร้อมที่จะออกไป และเป็นความเรียบร้อย! และคุณก็ต้องหันรองเท้าเข้าสู่บ้านเพื่อความเคารพ!"

ปีเตอร์เกาศีรษะ "เหรอ... ผมว่ามันก็แค่รองเท้านะคะน้า" เขายื่นเท้าไปเตะรองเท้าให้หันเข้าบ้านแบบส่งๆ

คะน้ากรีดร้องเบาๆ "ไม่ได้! ต้องใช้มือจัดวางอย่างสุภาพ!"

ปีเตอร์จึงย่อตัวลงอย่างจำยอม จัดรองเท้าให้เข้าที่อย่างช้าๆ แล้วพูดว่า "เรียบร้อยครับ... สุภาพต่อรองเท้าแล้วครับ... พรุ่งนี้ถ้าผมลืมอีก รบกวนคุณคะน้าช่วยส่งอีเมลเตือนผมด้วยนะครับ"

คะน้าพยายามสอนปีเตอร์เรื่องพิธีชงชาญี่ปุ่นอันแสนจะเคร่งครัด

"คุณต้องผ่อนคลายจิตใจ ทำทุกอย่างอย่างช้าๆ สงบ และให้ความเคารพต่ออุปกรณ์" คะน้าอธิบายพลางชงชาเขียวมัทฉะอย่างพิถีพิถัน

ปีเตอร์มองดูด้วยความอดทน แต่ความใจร้อนแบบหนุ่มไทยก็เริ่มคุกรุ่น

เมื่อถึงตาปีเตอร์ เขาจับกระบวยด้วยมือซ้าย หมุนถ้วยชาผิดทิศทาง และสุดท้ายก็คนชาอย่างรวดเร็วเหมือนกำลังทำกาแฟโบราณ

"เร็วไป! ผิดหมดเลย!" คะน้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "คุณทำลายความสงบของพิธีชงชาหมดเลย ปี-เตอ-ซัง!"

ปีเตอร์วางถ้วยชาลง "โอเคๆ... ผมเข้าใจว่ามันคือศิลปะ... แต่นี่มันแค่การดื่มน้ำเปล่าที่ร้อนและมีสีเขียวนะคะน้า! ถ้าผมแค่อยากดื่มชาเขียวเย็นๆ ใส่น้ำแข็ง แล้วก็ดูหนังไปด้วย จะผิดกฎหมายญี่ปุ่นไหมครับ?"

คะน้าชี้ไปที่ถ้วยชาอย่างแรง "ผิดกฎหมาย... แห่งหัวใจดิฉัน ค่ะ!"

ปีเตอร์ยิ้มขำ เดินเข้าไปกอดคะน้า "โอ๋ๆ ไม่เอาไม่เศร้านะคะ ที่รัก... พรุ่งนี้ผมจะลองชงชาเย็นแบบ 'ซูเปอร์แฟร้งค์เคนสไตน์' ที่ทั้งเย็นและสุภาพตามแบบฉบับปีเตอร์ให้คุณดื่มนะครับ รับรองว่าอร่อย... แต่จะผิดธรรมเนียมแน่นอน!"

ถึงแม้ว่าชีวิตคู่จะมีพิธีการที่ไม่ลงตัวอยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่คะน้าทำหน้ามุ่ยเพราะปีเตอร์ทำผิดธรรมเนียม ปีเตอร์ก็จะดึงเธอเข้ามากอดและพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอกคะน้าซัง ถึงจะทำอะไรไม่ถูกตามกฎญี่ปุ่น แต่ความรักของผมที่มีต่อคุณ... มันเป็นแบบไทยๆ ที่จริงใจและไม่มีกฎเกณฑ์เลยนะ"

คะน้าก็จะหลุดหัวเราะออกมาทุกครั้ง เพราะถึงจะเคร่งครัดแค่ไหน ก็แพ้ทางความกวนโอ๊ยแบบไทยๆ ของสามีอยู่ดี!

จบ