ค่ำคืนวันออกพรรษา กับ โปรแกรมเมอร์มหาเวทย์108

คะน้าปีเตอร์กับปาร์ตี้มิดไนท์ฉบับเบบี๋
หลังทำบุญออกพรรษาเสร็จที่วัดในตอนเย็น ปีเตอร์ก็พาลูกชายวัย 6 เดือน ชื่อ ดอกรัก และภรรยา คะน้า ไปปูเสื่อกินอาหารกันตอนตีสองกลางซากวัดเก่าในอยุธยา
ดอกรักกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปลสนามกลางวง คะน้าตื่นเต้นกับความเงียบยามค่ำคืน แต่ปีเตอร์กลับกังวล "คะน้า ที่รัก รบกวนช่วยอย่าร่ายมนตร์ใส่ดอกรักนะคะ เขาเพิ่ง 6 เดือนเอง และกำลังหลับอยู่"
"ไม่หรอกปีเตอร์! ฉันแค่จะเพิ่มพลังให้นมข้นหวานที่เอามาจิ้มโรตีเท่านั้นเอง! มันดูจืดชืดเกินไปสำหรับชีวิตยามราตรีของฉัน!" คะน้าไม่ฟัง ปีเตอร์ยังไม่ทันห้าม เธอก็เผลอใช้พลังวิเศษเสริมความหวานบริสุทธิ์ลงไป
ฟิ้ววว!
นมข้นหวานในกระป๋องกลายเป็น พุดดิ้งลาวาเรืองแสง สีชมพูอมม่วงที่กำลังเดือดปุด ๆ และส่งกลิ่นเหมือนขนมสายไหมโบราณ!
"เยี่ยมเลยปีเตอร์! พลังงานสูงมาก! ฉันอยากให้ดอกรักได้ลองจังเลย!" คะน้าพูดอย่างภูมิใจและพยายามจะตักปุดดิ้งลาวาไปป้อนลูกชาย
ปีเตอร์รีบพุ่งตัวไปขวาง "คะน้า! นั่นคือพุดดิ้งที่สามารถขับเคลื่อนยานอวกาศได้นะ! เราจะป้อนให้ลูก 6 เดือนไม่ได้! เดี๋ยวเขาจะบินได้ก่อนคลาน!"
ในขณะที่ปีเตอร์กำลังสาละวนกับการลดพลังของพุดดิ้งคะน้า ก็เหลือบไปเห็น ปลาทูทอด ในปิ่นโต
"โอ๊ย! ปลาทูทอดนี่ดูเป็นของมนุษย์โลกธรรมดาเกินไป! มันต้องมีมนต์ขลังกว่านี้สิ!" คะน้าร่ายคาถา "ปลุกความเก๋า" ใส่ปลาทู
วูบ!
ปลาทูทอดทั้งตัวกลับกลายเป็น ปลาทูที่มีชุดเกราะซามูไรจิ๋ว ทำจากเกล็ดสีเงิน! มันทำท่าก้มหัวคำนับให้ดอกรักในเปล!
ปีเตอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ "คะน้า! เรากินปลาทูใส่เกราะไม่ได้นะ! แล้วมันจะไปปักคอเอาได้! นี่คือปลาทูทอด! ไม่ใช่วิญญาณนักรบปลาทู!"
จังหวะนั้นเอง... ดอกรักที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังและแสงสีแปลก ๆ เห็นปลาทูใส่เกราะซามูไรจิ๋วกำลังโค้งคำนับให้... เด็ก 6 เดือนไม่รอช้า เขา หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขที่สุด แล้ว พุ่งมือไปคว้าปลาทูใส่เกราะ นั้นมาอมไว้ในปากทันที!
"ไม่นะ! ดอกรัก!" ปีเตอร์ร้องลั่น
คะน้าเห็นลูกหัวเราะก็ยิ่งดีใจ "เห็นไหมปีเตอร์! เขาชอบนักรบปลาทู! มันคือของเล่นที่ดีที่สุดในยามค่ำคืนเลย!"
ปีเตอร์แทบจะร้องไห้ "ของเล่นอะไรกันคะน้า! นั่นมันของกิน! มีเกราะ! มีก้าง! แล้วลูกก็ดูดปลาทูทั้งตัวเข้าไปแล้ว!"
ปีเตอร์ต้องใช้คาถาที่ซับซ้อนที่สุดในชีวิตเพื่อดึงปลาทูซามูไรออกจากปากลูกอย่างนุ่มนวลที่สุด พร้อม ๆ กับต้องใช้มืออีกข้างคอยสกัดพุดดิ้งลาวาเรืองแสงไม่ให้กระเด็นใส่เสื่อ
สุดท้าย... มื้ออาหารกลางกรุงเก่าตอนตีสองจบลงด้วยการที่ปีเตอร์ต้องป้อน นมในขวด ให้ดอกรัก (ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่คะน้าเสกอะไรไม่ได้) และกินโรตีจืด ๆ ที่เหลือ ส่วนคะน้านั่งจ้องมองซากปรักหักพังอย่างเบื่อหน่าย
"ปีเตอร์ ที่รัก พรุ่งนี้ฉันขอไปกินข้าวที่สุสานได้ไหม? บรรยากาศเงียบ ๆ ดูน่าจะปลอดภัยกว่านะ" คะน้าเสนอ
ปีเตอร์หน้าซีด "ไม่นะคะน้า! พรุ่งนี้เราไปสวนสัตว์กันนะ ให้เธอเสกให้ช้างเต้นระบำซัลซ่าก็ยังดีกว่ามานั่งลุ้นว่าลูกจะกินวิญญาณปลาทูอีก!"
ดูเหมือนปีเตอร์จะต้องหาที่เที่ยวที่วุ่นวายกว่านี้ เพื่อให้พลังของคะน้าไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งรอบข้างแล้วล่ะ